eskilerden..

dedi ki: " ben seni seviyorum!"
ruhu eridi onun gözleri önünde.
ruhu eridi ve onun kalbine doğru aktı o an.
boş bakışlarla karşılaştı.
istediği tepkiyi alamadı. alacağını da düşünemezdi zaten.
sevgisi, onun hissettiğinin yanında devede kulak kalıyordu.

dedi ki: "sana aşığım!"
"peki." diye cevapladı.

düşündü yine.
nefessiz kalana kadar düşündü.
evet, hatıralar yine onu öldürüyordu.
tek tek.
sırayla.
her seferinde yine ölüyordu.
her anıda tekrar susuyordu. ve gözleri dalıyordu sonsuz maviliğe.

soruyu kendisi sordu.
cevabı da kendisi verdi:
"zaman."

geç kaldığını düşündü. artık bazı şeyler için çok geçti.
tekrar tekrar onun sigarayla karışık kokusunu duymak için geçti.
onun o piç gülümsemesini yudumlamak için çok geçti.
işte bu yüzden eski halini özlüyordu.
onunla ilgili her anla dolup taştığı için özlüyordu.

tekrardan yaktı bir sigara.
gözlerimin önünde, ağladı.
ağladı.
yine ağladı.

ve dedi ki: "seni seviyorum pislik herif!"