söylemek için çırpındığım geceler

yine sıkıntılı günlerimin birinde, öğlen uykusu için yatıyorum.
çok geçmiyor, uyanıyorum.

yorgunum.
sanki yorgunluğum yıllardan varmış gibi hissediyorum.
nerde olduğumun farkında değilim. köy meydanı gibi bi yerdeyim. ya da meydanın çıkışı gibi bir şey. tam hatırlayamıyorum.

bir kadın.
bana gülümsüyor.
o kadın, çok güzel.. onu görünce sanki daha önceden şartlandırılmışım gibi gülümsüyorum. içimdeki sevgi artıyor.
onu sevdiğimi farkediyorum o an..

sanki yıllardır bekliyormuşum gibi bu anı, gidip sarılıyorum ona.
hayat amacıma ulaşmışcasına rahatlıyorum o an.

anlamıyorum. alnım kırışıyor, hissediyorum. farkında olmadan aptal bir sırıtış ekliyorum yüzüme.

sahi, neler oluyor?

derken bir oğlan çocuğu bana doğru koşuyor.
belli, çok tecrübeli değil yürümekte. "baba!" diyerek koşuyor bana doğru.

geliyor yanıma, sanki hiç yadırgamıyormuşum gibi olanları kucağıma alıyorum.
"aslan oğlum benim!" diyorum.

neler olduğunun hala farkında değilim.

yıla bakıyorum: 2030.

yok artık!

ağlamaya başlıyorum. delilercesine hem de!
neye sevineyim, neye ağlayayım şaşırıyorum.

hayatımın en değerli 20 senesini hatırlamayışıma ağlayayım mı? yoksa kucağımdaki çocuğuma ve yanımdaki eşime sevineyim mi?

şaşırıp kalıyorum.

****

kan ter içinde uyanıyorum.
saate bakıyorum: 06:15
tarihe bakıyorum: 2010.

parmak uçlarıma kadar uyuşuyorum. karıncalanıyor resmen ellerim.
şükrediyorum o an.

ve çok büyük bir suçluluk hissi duyuyorum.

rüyamdaki kadının sen olmadığını farkediyorum.
ağlıyorum..

o gece, seni istemeden de olsa aldatıyorum.
oysa...
oysa yanıbaşımda, sana sarılarak uyusaydım korurdun rüyalarımı.

izin vermezdin yabancılara. sadece "sen"le doldururdun dört bir yanı..

kabul ederdim ben de memnuniyetle. açardım düş dünyamın kapılarını ardına dek, sen giresin diye..

oysa...

****

Bir şey kaldı gecelerden birinde
Senden.
Öncesinde bilinmemiş birşey,
Silinmez bir ses gibi giden..
Kelimelerden büyük, kelimelerin içinde,
Bir şey kaldı senden
Yaşamalar'ın arasında kaçamaklı..