kaçış

kulaklarımda yine aynı müzik; vega-ankara..

bana eskileri hatırlatan şarkılardan hep kaçmışımdır. insan zaten anısı olan şarkıları bu kadar sık dinlememeli.

fakat bu şarkının yeri ayrı..

elimde değil bu şarkıyı dinlememek.

hafızam değişiktir benim.

hayatımdaki belli dönemleri, o dönemlerde dinlediğim şarkılarla özdeşleştiririm. mesela aylin aslım'ın senin gibi parçası, bana tamamiyle kıvırcık bir insanı hatırlatır. ya da enter sandman adlı metallica parçasının dota oynamaya başladığım günleri hatırlatması gibi.

işte bu şarkı da, benim en verimsiz günlerimi, bir o kadar da mutlu olduğum zamanları hatırlatır.

tabi, eskiye özlem hoş değil.
eskiye dönebilme imkanı olsa, tekrar gidip aynı şeyleri yaşamak da pek akıl karı gelmiyor bunca çekilen acıdan ve harcanan bunca emekten sonra.

kaçmalı.

evet evet kaçmalı.

şöyle bir on beş gün kaçıp tanımadığı diyarlara gitmeli insan.
mevlana'yı görmeli. tasavvufla kendinden geçmeli.

doğu anadolu'nun insanlarının misafirperverliğini tatmalı.

velhasıl,
insan kendini bulmalı.