gitmeli

insan bunalınca neler yapıyor hiç belli değil.

kaçıp gidesi geliyor herşeyden. uzaklara.
kimse olmadan yanında.

insan istiyor ki, belki bir kişi olmalı yanında.
ya ona en yakın insan, ya da "sevgili".
(malum, benim gibi bir adamın sevgilisi olması çok nadir bir durum. o yüzden en yakın dost kalıyor geriye.)

diyorum ki, çok uzaklara gitsem. arkamda hiçbir dert bırakmadan, herkesin iyi olduğunu bilerek.
öyle yürüsem yürüsem. amaçsızca sıkılana kadar yürüsem.

herkesle iletişimi koparsam bir süre. o süre uzasa da gitse.

nedense ergen kaygıları gibi geliyor bu bana. fakat içsesim düzeltiyor hemen.
insanın kendini bilmesi hoş.

değersiz olduğunu da, değersiz olduğunu da insan karar vermeli bence. etrafındaki insanların bakış açıları çok önemli.

başrolde misiniz? yoksa her perdede yitip giden bir figüran mı?

kendini sorgulamalı insan.
sorgulamalı ki, kaçışlarının sonuç vereceğini bilmeli.

bi küçük ev olsun. bir de muhabbet edilecek dost.
çok şey mi istiyorum?