her neyse

ben uykuda değildim aslında.

gündüz düşlerine hapsolmuş bir zavallıyım.

kendi kandırmacalarımın arasında yaşlanmış bir ruhum ben. sessiz, sakin, hiçbir şeyden haberi olmayan bir ben var bende. yüzündeki maskesini çıkartmaya çalışmayan, onunla yaşamaya alışmış bir ben.

ve sen..

yağmur yağıyor yine. geçtim penceremin başına, seni izliyorum rüzgar sigara dumanımla oynaşırken.

biliyorum. elde duran hikayeme döndüm yine seninle. günler sonra, delicesine seni yaşıyorum şu an. y

farkında olmadan sen, ben burda yeniden doğuyorum.
koridorlarda çığlıklarım yankılanıyor. ilk işim ismini ünlemek oluyor.

kendim bile şaşırıyorum.
o kadar ki susuzum sana karşı.

o kadar ki bedenim aciz ve "sen"sizlikten ölmek üzere.

sonra, diyorum.
sonra, ruhuna erişiyorum. kendimi görünce yüzümdeki gülümseme genişliyor, bilirsin.

sonra, diyorum.
her neyse...

her neyse...